Ιδεολογική φαντασμαγορία ή Φαντασμαγορική ιδεολογία
Το μοναδικό μυθιστόρημα του Σεφέρη ” Έξη νύχτες με πανσέληνο στην Ακρόπολη” γίνεται ονειρικός τόπος με τη μαγεία της μυθολογίας της πέρα από χρόνο και τόπο, άλλοτε στο εκτυφλωτικό φως του μεσημεριού και άλλοτε στο αχνό της πανσελήνου.
Αντισυμβατικό μυθιστόρημα με ποιητική γραφή, άλλοτε ως αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο άλλοτε σε τρίτο.
Επί έξι διαδοχικές νύχτες, στα χρόνια 1926-1928, μια παρέα από επτά νέους επισκέπτεται την Ακρόπολη με πανσέληνο, αναζητώντας κάτω από το φως του φεγγαριού, τρόπο επικοινωνίας. Κεντρικό πρόσωπο ο Στράτης , ποιητής, έχοντας τελειώσει τις σπουδές του στη Δύση φθάνει στην Αθήνα. Συναντά δύο γυναίκες που θα δράσουν καταλυτικά επάνω του. Η μια, η Σαλώμη επιδρά περισσότερο σαν όραμα που τον φέρνει στα άκρα, ενώ η δεύτερη, η Λάλα τον βοηθά να απελευθερώσει από μέσα του την καλλιτεχνική δημιουργία.
Ιδιαίτερος είναι ο τρόπος προσέγγισης του συγγραφέα προς την πόλη, όπου το φανταστικό και η επιθυμία παίζουν σημαντικό ρόλο. Βέβαια διαπιστώνει ότι ο αστικός χώρος δεν μπορεί να δημιουργήσει ψυχική ικανοποίηση και το άτομο που ζει σ’ αυτόν γιατί απομονώνεται και βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Ο άνθρωπος μέσα στην πόλη πρέπει να βρει την μυστική γωνιά που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει το αδιέξοδο που δημιουργεί το αστικό περιβάλλον. Για την παρέα του βιβλίου το μέρος αυτό είναι η Ακρόπολη.
«Στην Ακρόπολη, κατά πανσέληνον, θα βρούμε την ενέργεια που θα κινήσει τα νερά μας για να κοινωνήσουν. Αλλά μπορεί να βρούμε και μιαν άλλη δύναμη που δεν είναι απίθανο να βοηθήσει το σκοπό μας. Τη δύναμη της κληρονομιάς των αθανάτων προγόνων μας…»