της Ράνιας Τζεν
Η Σοφία Μπεκατώρου, με ένδοξη καριέρα στην ιστιοπλοΐα, χρυσή Ολυμπιονίκης το 2004, γεμάτη από διακρίσεις, μετάλλια και με χάλκινο το 2008 στο Πεκίνο, έρχεται στο προσκήνιο ανοίγοντας έναν άλλο δρόμο, με την ελπίδα ότι θα επέλθει κάθαρση σε αχρείες συμπεριφορές κατάχρησης εξουσίας, άσκησης βίας και βιασμών.
Μιλώντας ανοικτά για τη δική της περίπτωση, άνοιξε τον ασκό τον Αιόλου και από εκεί άρχισαν να ξεχύνονται και άλλες υποθέσεις βιασμών, παιδεραστίας, κακοποίησης, εξαπάτησης. Η Σοφία Μπεκατώρου έδωσε με αυτή την πράξη της δύναμη και σε άλλα άτομα κυρίως γυναίκες για να μιλήσουν. Έστω κι αν πολλές υποθέσεις έχουν παραγραφεί από πλευράς ποινικού δικαίου, εντούτοις δεν είναι δυνατόν το γεγονός των αποκαλύψεων αυτών να μην επηρεάσει στο μέλλον τρόπους βίαιους και βάναυσες συμπεριφορές απέναντι σε αδύναμα άτομα. Οι υποθέσεις που δεν έχουν παραγραφεί βρίσκονται πλέον στα χέρια της δικαιοσύνης και ευελπιστούμε ότι η κάθαρση αυτών θα αποτρέψει αρκετά παρόμοια συμβάντα.
Η Σοφία Μπεκατώρου ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα, σε ηλικία 8 ετών και αυτό έγινε σιγά- σιγά για εκείνη τρόπος ζωής για να φτάσει στον πρωταθλητισμό. Στα 14 της αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Βαλκανίων στην κατηγορία των «Όπτιμιστ» και αυτό ήταν η αρχή της μεγάλης καριέρας που ξετυλιγόταν μπροστά της.
Η Σοφία, όπως είχε εξομολογηθεί δεν είχε εύκολη οικογενειακή ζωή και είχε βιώσει ενδοοικογενειακή βία. Είχε αναγκαστεί από μικρή ηλικία να διαχειριστεί δύσκολα οικογενειακά θέματα. Στη θάλασσα βρήκε γαλήνη και ανακούφιση. Επιπλέον από εκεί έπαιρνε δύναμη να δοκιμάζει νέα πράγματα χωρίς να σκέπτεται αν θα πετύχει κι αν θα κριθεί.
Ένα γεγονός που τη συγκλόνισε και τη στιγμάτισε ήταν ο θάνατος της αδελφής της.
Από τον γάμο της με τον αθλητή και προπονητή της, Ανδρέα Κοσματόπουλο απέκτησε δυο παιδιά. Ο γάμος τους έληξε το 2016, κράτησαν όμως φιλικές σχέσεις.
Όπως είπε η Σοφία: «Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις όπως τον πρωταθλητισμό, δηλαδή με σύστημα και μεθοδικότητα, ξέροντας ότι θα λειτουργήσει»
Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι αξιωματικός του Στρατού Ξηράς.
Σε συνέντευξη της εκ βαθέων αποκαλύπτει την ψυχική κατάσταση που της δημιούργησε η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη σε νεαρή ηλικία από παράγοντα της Ομοσπονδίας, που έβλεπε σαν πατέρα. Παρά τις νίκες και τα βραβεία που έπαιρνε, εκείνη ένοιωθε ταπεινωμένη και θυμό για τον εαυτό της, γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτήν την εξευτελιστική πράξη.
Ο θυμός αυτός δεν έφυγε ποτέ γιατί ένοιωθε εγκλωβισμένη και δεν μπορούσε να διαχειριστεί το θέμα αυτό και να ελευθερώσει την ψυχή της. Αυτό που την κράτησε στο χώρο που λάτρευε ήταν το αγωνιστικό κομμάτι παρά τον πόλεμο που αντιμετώπισε έκτοτε από την Ομοσπονδία, από την οποία εκείνη κρατούσε πλέον αποστάσεις πλην των εντελώς αναγκαίων περιπτώσεων.
Τι ήταν αυτό που την έκανε να ανοίξει το στόμα της τώρα; Ο ρόλος της μητέρας έδωσε στη Σοφία τη δύναμη και το αναγκαίο θάρρος, παράλληλα με τη βοήθεια που είχε από την ψυχολογική στήριξη ειδικού.
Τέλος η αγωγή κατά του Ολυμπιονίκη Κακλαμανάκη από την Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας πυροδότησε την απόφαση να μιλήσει, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε άλλες αθλήτριες να αποκαλύψουν δικές τους ανάλογες περιπτώσεις.
Έτσι η Σοφία έδωσε αυτή τη φορά τη μάχη της όχι πλέον στη θάλασσα, αλλά στη στεριά με άλλα εξίσου φοβερά στοιχειά με την ελπίδα εξυγίανσης του χώρου του Ελληνικού αθλητισμού.