της Κρυσταλλίας Ιωαννίδου
Τόσο μακριά και τόσο κοντά…
Μεσαίωνας δέκατος τέταρτος αιώνας….O ιππότης Αντόνιους Μπλοκ συντροφιά με τον πιστό του ιπποκόμο Γιονς γυρνά στην πατρίδα του για να τη δει εγκαταλειμμένη, χτυπημένη από τον “μαύρο θάνατ﨔 και από έναν γενικότερο σκοταδισμό. Ο ίδιος πολέμησε στο όνομα του Θεού, σκορπώντας όμως κι αυτός τον θάνατο, συμβάλλοντας σε μια γενικότερη φρίκη …
Τον Αντόνιους βασανίζουν πολλά και αντικρουόμενα υπαρξιακά ερωτήματα.
Στην αναζήτηση μιας λύσης σε μια εκκλησία συναντά έναν ιερέα που στην εξομολόγηση του,του διηγείται τη στρατηγική που έχει σκεφτεί ώστε να νικήσει το Θάνατο σε μια παρτίδα σκάκι. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι ο ιερέας είναι ο ίδιος ο Θάνατος. που τον καλεί,να πάει μαζί του….. Τότε ο καταπονημένος και σε απόγνωση ιππότης τον προσκαλεί σε αυτή την δραματική παρτίδα στην προσπάθειά του να κερδίσει χρόνο ώστε να απαντήσει τα τεράστια ερωτήματα της ύπαρξής του για το τέλος των Σταυροφοριών αλλά και την κορύφωση της επιδημίας της πανούκλας.
Ο τίτλος της ταινίας πηγάζει από το βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται στο σπάσιμο των επτά σφραγίδων που όπως υπονοείται στο βιβλίο του Ιωάννη θα σημάνει τη Δευτέρα Παρουσία.
Ωστόσο, εδώ ο Θεός είναι απών / σιωπηλός ή και ανύπαρκτος, την ίδια στιγμή που ο Θάνατος είναι πανταχού παρών και αναπόφευκτος.
Ο Θάνατος σε αυτή την θανάσιμη παρτίδα έχει και ανθρώπινη φιγούρα , και ο Βασιλιάς είναι και ο Ιππότης…
Ο Αντόνιους στην αρχή κερδίζει τον Θάνατο, ο οποίος όπως πάντα είναι αναπόφευκτος, επομένως η νίκη είναι μόνο πρόσκαιρη.
Τελικα ο Θάνατος κερδίζει την παρτίδα και παίρνει τον Αντόνιους Μπλοκ μαζί του, όπως και τους συνοδοιπόρους του.
τα υπαρξιακά διλήμματα που θέτει ο Μπέργκμαν είναι καταδικασμένα να παραμένουν επίκαιρα, όσο ο άνθρωπος παλεύει με την πίστη του και ψάχνει απαντήσεις στα μεγάλα μεταφυσικά προβλήματα.Μα και όσο η μάχη του καλού με το κακό συνεχίζει να μας απασχολεί ως ανθρωπότητα… .
Ο Μπέργκμαν είναι εδώ ολότελα ευθύς και κυριολεκτικός: αυτή η παρτίδα σκάκι συμπυκνώνει όλη την ταινία εντός της, μιας και η προσέγγιση οφείλει να είναι καθάρια. Στο τέλος ο Χάρος καλεί την ομήγυρη σε έναν μακάβριο χορό σε ένα τέλος χωρις κλιμακώσεις μέσα από μια συγκλονιστική εικόνα…. Μια εικόνα που αλίμονο δύσκολα ξεχνιέται….
________________________________________________-
” Έβδομη Σφραγίδα” Σενάριο Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Πρωταγωνιστούν: Μαξ φον Σίντοφ, Gunnar Bjornstrand, Bengt Ekerot, Ake Fridell, Gunnel Lindblom, Anders Ek, Bibi Andersson,βραβείο κριτικών Φεστιβάλ Καννών 1957.