της Ράνιας Τζεν
«Καθώς ομιλεί, τα χείλη της αναπνέουν τριαντάφυλλα:
Ήμουν η Χλωρίς, που πλέον ονομάζομαι Φλώρα.»
Οβίδιος
Η Χλωρίς στην ελληνική μυθολογία είναι η νύμφη της άνοιξης, των λουλουδιών και της αναγέννησης. Η Φλώρα της ρωμαϊκής μυθολογίας είναι η μεταμόρφωση της Χλωρίδος μετά την απαγωγή της από τον Ζέφυρο.
Η εκδοχή αυτή μας παραδίδεται από τον Οβίδιο στο έργο του ” Fasti”.
Σ’ αυτήν βασίστηκε ο Σάντρο Μποτιτσέλι για να συνθέσει τον υπέροχο πίνακα του “Αλληγορία της άνοιξης” (1482) που απεικονίζει τον ερχομό της άνοιξης, με τη συνεύρεση του Ζέφυρου και της Χλωρίδας, την αναγέννηση της φύσης και τη μετατροπή της Χλωρίδας σε Φλώρα .
Στον πίνακα αυτόν εκτυλίσσεται η περιπέτεια της απαγωγής της νύμφης Χλωρίδος από τον Ζέφυρο, το θεό του δυτικού ανέμου που βλέπουμε στο δεξιό άκρο του πίνακα. Ο Ζέφυρος, γρήγορος, άλλοτε ορμητικός άλλοτε απαλός, πάντα καλοδεχούμενος δροσίζει παραδεισένιους τόπους, όπως τα Ηλύσια πεδία.
Η Χλωρίς παρθένα με αραχνοΰφαντο ένδυμα και ξέπλεκα μαλλιά στρέφει το πρόσωπο της να δει τον απαγωγέα της που θα την κάνει γυναίκα, ενώ τα χέρια της αγγίζουν την όμορφη κυοφορούσα γυναίκα που βρίσκεται μπροστά της και δεν είναι άλλη από την Φλώρα, την γονιμοποιημένη Χλωρίδα που με τον Ζέφυρο απέκτησε τον Καρπό.