του Γιώργου Καγκουρίδη
Μου τόχανε πει και μένανε. Τι ανακατεύεσαι μ’ αυτούς; Άστους αυτούς.
Εξακολουθούν και το λένε. Μόνο που τώρα είμαι κι εγώ απ’ αυτούς.
Τότε, σαραντάρης, εμπιστευτήκαμε τους εξήντα/ογδοήντα φεύγα. Το τι αγάπη και βοήθεια εισπράξαμε δε λέγεται. Χαλί εγινόντανε να τσου πατήσουμε και άνευ αντιπαροχής. Ή, πιο σωστά, ρουφάγανε το καφέ και το ούζο τους στου Καμπανά μαζί με την παρέα των νιάτων που δίνει ζωή στα γεράματα. Πολύ το φχαριστιόντανε. Πού και πού μας εδίνανε και καμιά συμβουλή. Από τη μπάντα και με τρόπο. Προσέχτε αυτό και αφήστε το άλλο. Εμείς τότες εσυνέβη αυτό κι εγίνηκε έτσι.
Και μάθαινες από ανοιχτά βιβλία γιατί χωρίς να διαβάζεις τι είσαι; Ένα ξύλο απελέκητο είσαι. Σου χαρίζανε την εμπειρία μιας ζωής κι άμα δεν ήσουνε βλάκας το χαιρόσουνα το δωράκι. Πάντως και τότε όπως και σήμερα υπήρχανε και οι «άστους αυτούς».
Όταν το μαγαζί δε πάει καλά σου φταίει μέχρι κι η μύγα που πετάει. Αλλάζεις τα τόπια του υφάσματος, αφήνεις τα κασμίργια και φέρνεις εμπριμέ. Αλλάζεις το λουκ τση εμφάνισης και βάνεις ρεκλάμες μέχρι και στο δερτίο ειδήσεων. Κι άμα εξακολουθούν τα κεσάτια, σου φταίνε «οι αυτοί». Εσύ ποτέ δε φταις. Νόμος.
Αλλάζεις κι ένα Νόμο, άμα έχεις μπάρμπα στη Κορώνη, κι αρπάζεις τη μυγοσκοτώστρα και κυνηγάς τσι μύγες τσι ενοχλητικές που από Αύγουστο τσιμπάνε.
– Αμάν, βρε παιδιά, σκουλουκιάσαμε εδώ μέσα. Φέρτε το φλιτ να φλιτάρουμε. Σκοτώστε τους 20-40, τους άνευ ΕΔ, τους άνευ περγαμηνών, τους άνευ προϋπηρεσίας, τους άνευ δηλώσεων μετανοίας, τι δηλαδή; Κράτος εν κράτει θα μας εγίνουνε;
– Μα υπάρχει και το ηθικόν και το διεθνές δίκαιον.
– Δε μας παρατάς εσύ και το ηθικόν σου και το διεθνές σου; Εδώ του χρόνου θα πρέπει να έχομεν το μαγαζί καθαρόν. Να μας τα ξαναδώκουνε τα κλειδιά που όπως πάμε θα μας τα πάρουνε. Άντε! Σκουλουκιάσαμε εδώ μέσα.
– Ξέρετε, το φλιτ δε λειτουργάει. Πάγιωσε. Οι «αυτοί» το βάλανε στη μπάντα εδώ και χρόνια και σκούργιασε.
– Αμείτε στο μάστορα. Και πείτε του να συντομεύει. Φαστ τρακ πείτε του. Θα καταλάβει αυτός. Δε του ψηφίσαμε το Νόμο; Λα περ λα να γίνει η δουγειά.
– Θα καρφωθούμε.
– Κάμετε και μια επιτροπή για τα μάτια του κόσμου. Για ξεκάρφωμα. Βάρτε και πέντε παπαγαλάκια να παπαγαλίζουνε. Ρίχτε και κάνα δυο αναστολούλες, να μαζέψετε τα μπόσικα. Κάμετε κάτι. Όλα εγώ θα σας τα λέω;
– Μάαα…
– Τι μα και ξεμά. Μην είσαι κι εσύ απ’ αυτούς; Άστους αυτούς.
*********************************
*Προς το παρόν, τονίζουμε για μία ακόμα φορά ότι κάθε ομοιότητα των παραπάνω καταστάσεων με πιθανές γνωστές μας, είναι τελείως συμπτωματική και οποιοσδήποτε πιστεύει περί του αντιθέτου δέον όπως θεωρηθεί κατακριτέος και ουτιδανός.